In de kortnieuws-sectie (als ik die zou hebben): podcaster Dave Portnoy stopt met zijn podcast omdat:
“I stopped it last week because, to be honest, it was terrible.”
Nou, dat vind ik een verfrissend iets.
Ik moest meteen denken aan mijn eigen keuze om te stoppen met podcasten. Wel met een iets andere reden. Niet omdat ik mijn content vreselijk vond, zoals Dave hierboven, maar omdat ik zelf weerstand voelde.
Ik vond het gewoon niet meer leuk.
Er is een verschil tussen de handdoek in de ring gooien bij de eerste vorm van ‘geen zin’ hebben (overigens is geen zin gewoon een reden om iets niet te doen, vind ik) en een weloverwogen keuze maken om te stoppen.
Moraal van mijn blog van vandaag is: stoppen mag.
Je mag gewoon stoppen.
Je mag een pauze inlassen.
Je mag stoppen met een format.
Met een titel.
Je mag stoppen met wekelijks podcasten.
Je energie is bijzonder belangrijk voor het succes van je podcast.
Merk je dat die laag is, of weg is, of dat je niet de juiste energie op kan brengen in je opnames, kijk die weerstand dan aan. Waar komt die vandaan? Heb je een pauze nodig om straks weer verder te kunnen? Past het format je nog wel?
En dan de hamvraag: wat kun je er nu aan doen?
Een van mijn adviezen zou bijvoorbeeld zijn om een seizoen af te sluiten. Letterlijk, door je afleveringen te bundelen in een seizoen en een afsluitende aflevering te maken. En ook mentaal is er misschien een seizoen voor je afgesloten, waardoor dit een passende zet is.
Vervolgens ontstaat er ruimte waarin je volgende (podcast)stappen duidelijk worden.
Stoppen mag.
Om verschillende redenen, al vind ik die van Dave een van de sterkste: als je podcast om te janken is, kwel er dan inderdaad je medemens niet mee.