Deze woorden sprak ik voor ik het wist uit in een mentoring call vanmiddag. Ze schreef ze in grote letters bovenaan haar notities. En gelukkig maar, want my god hoeveel podcasts zijn er niet gesneuveld of nooit gestart door perfectionisme?
Ik ben zelf een start-before-you’re-ready meets maar-dan-moet-het-wel-goed-zijn mix. Dus zo objectief sta ik er niet altijd in. Kwaliteit is een van mijn kernwaarden.
Maar kun je kwaliteit wel kwantificeren?
Wat is goed? Wat is beter? Wat is het beste in podcasts?
Beauty is in the ear of the beholder
Mensen die ik spreek in mijn mentoring calls, in mijn Podcast Checkup maar ook in mijn 1:1 begeleiding hebben het vaak over de techniek, of de lengte van een aflevering om kwaliteit aan af te meten.
Dat snap ik wel, maar daar ga je de wedstrijd niet mee winnen.
Nee, met de beste microfoon maak je niet automatisch een goede podcast. Anders draafde ik nu naar de winkel om de beste sportschoenen te kopen en schreef ik me in voor de marathon van Rotterdam.
Een podcast met kwaliteit is bijvoorbeeld je visie en verhaal van binnen en buiten kennen. Of exact weten wie je ideale luisteraar is. Of met je iPhone 6S toch de meest ideale locatie in je huis vinden om op te nemen. Of je afleveringen goed voor te bereiden. Of delen van je podcastproces uit handen geven zodat jij je op je rol als vision holder en host kan storten.
Aandacht en liefde. Dat is volgens mij waarmee je kwaliteit in je podcast brengt.
Hee, en wat betreft die techniek… het zijn pratende mensen: het is al gauw goed genoeg.
Recente reacties